رباعی شماره‌ی ۴۴۸


بنشین و دمی به شمع و پروانه نگر
بر شمع که گریان شده از داغ جگر‎

پروانه که می‌زند به آتش پر و بال
وآن شعله که سوزد پی مقصود دگر

«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید