رباعی شماره‌ی ۳۴۳


این چرخ که هر چه دست ما هست از اوست
ما را به قفس فکنده سرمست ای دوست!‎

زنجیر ز دست و پایمان باز کند
روزی که ز ما نه استخوانست و نه پوست

«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید