رباعی شماره‌ی ۵۷۱


برخیز که یک شب به جهان سر گردی
تا صبح دمد، مست ز ساغر گردی‎

چون خواب شدی، ز دار دنیا بروی
داند چه کسی باز سحر برگردی

«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید