رباعی شماره‌ی ۳۴۵


گر هست تو را پیاله پر باده به خشت
بنشسته کنار دلبری پاک سرشت‎

با مختصری ز سبزی و نان و پنیر
خوش زی که همین جهان تو را هست بهشت

«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید