رباعی شماره‌ی ۳۹۸


گر عقل اراده‌ای به فکرت بکند
تا چاره‌ برای ذات و فطرت بکند‎

روشن شودش که خود غلامی باشد
کز میل و غریزه کسب قدرت بکند

«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید