رباعی شماره‌ی ۴۹۷


آن روز که چون غبار بر باد شوم
وز بند زمین یکسره آزاد شوم‎

تا گنبد آسمان چو بالا بروم
در گوش فلک دوباره فریاد شوم

«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید