رباعی شماره‌ی ۴۲۸


دیدی که چگونه مرگ چون باد رسید
ما را به خزان چو برگ از شاخه بچید‎

خفتیم به خاک و پیکر تک‌تک ما
پوسید و جهان از آن ککش هم نگزید

«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید