رباعی شماره‌ی ۵۸۷


گریان ز عدم زاده شدم صبحدمی
صبحی بدمد که خفته‌ام در عدمی‎

بین دو عدم نبودم آسوده دمی
بودم به خودم به این جهان نامدمی

«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید