رباعی شماره‌ی ۳۳۹


دیدم که کسی کنار گوری بنشست
نوشید ز باده تا از آن شد سرمست‎

رو کرد به گور و نعره‌ای زد که ببین
اینست هدف از استخوان سر و دست

«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید