رباعی شماره‌ی ۵۸۴


یک روز برفتم بر یک درویشی
بنشستم و گفتم به چه می‌اندیشی‎

گفتا به چنین سخن که: در عالم نیست
ز اندیشه‌ی در سکوت بهتر کیشی

«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید