رباعی شماره‌ی ۴۲۱


بیهوده کنم اشک روان تا چه شود
آلام نهان کنم عیان تا چه شود‎

از این همه زخم و درد و اندوه دلم
فریاد کنم به آسمان تا چه شود

«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید