رباعی شماره‌ی ۳۶۲


برگیر قدح به کف که شب می‌گذرد
تاریک و خموش و بی‌سبب می‌گذرد‎

خوش باش که آن شبی به خاطر ماند
کان با می و بوسه و طرب می‌گذرد

«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید