رباعی شماره‌ی ۵۶۶


از باده‌ی ناب تاک اگر سرمستی
گر در بر یار خوش‌زبان بنشستی‎

داری چو تنی سلامت و لقمه‌ی نان
خوش باش! که پادشاه عالم هستی

«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید