رباعی شماره‌ی ۵۱۸


در پهنه‌ی این جهان چو آییم و رویم
از بهر چه روز و شب هراسان بدویم‎

سرمست نشین و با من این شعر بخوان
تا یکدم از این زمانه آسوده شویم

«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید