رباعی شماره‌ی ۳۷۸


خوش آنکه به سوی دیدگانت گم شد
اندر خم ابروی کمانت گم شد‎

از اوج و فرود گونه‌هایت بگذشت
در پیچش موی زرفشانت گم شد

«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید