رباعی شماره‌ی ۴۱۶


آورد مرا در این فلاکت به وجود
سر باز زدم به کعبه افتم به سجود‎

آویخت مرا به دار و خندید و بگفت
اینست خدای رحمت و بخشش و جود

«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید