رباعی شماره‌ی ۴۷۶


وقت سحری که خفته بودم آرام
در خواب، چنین مرا بگفتی خیّام‎

«برخیز و به جام باده کن عزم درست»
کز باده‌ی دوشینه نماندست به جام

«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید